ارائه کننده: معصومه پستادست
استاد راهنما: دکتر حمیدرضا بیژن زاده
استاد راهنمای دوم: دکتر آرش رضائی
استاد ناظر داخلی: دکتر حبیب اله یونسی
استاد ناظر خارج از دانشگاه: دکتر هاجر آبیار
نماینده تحصیلات تکمیلی: دکتر نادر بهرامی فر
تاریخ: 1402/12/13
ساعت: 9
مکان: سالن اصلی کاخ

چکیده:
پسماند غذایی اثرات زیادی دارد که لزوم پژوهش برای شناسایی ابعاد آنها را مشخص می­کند. به خصوص استفاده از ارزیابی چرخه حیات می­تواند به دقیق­تر شدن این شناسایی کمک کند. با در نظر گرفتن این موارد هدف پژوهش حاضر بررسی تفاوت نرخ پسماند غذایی بیماران زن و مرد و تفاوت نرخ پسماند غذای سوپی و بشقابی است. همچنین بر اساس ارزیابی چرخه حیات، عاملی که در پخت غذا برای بیماران بیشترین تاثیر را بر محیط زیست می گذارد، بررسی شد.
پژوهش حاضر از نوع توصیفی، کاربردی می­باشد. جامعه­ ی پژوهش، کلیه­ ی بیماران بستری در یک بیمارستان آموزشی درمانی در استان گیلان در محدوده­ی سنی 18 تا 70 سال بودند که پس از صرف غذا در وعده­­ی نهار، پسماند غذایی از خود برجا گذاشتند. از پسماند غذایی تمامی افراد جامعه استفاده شد. تعداد جامعه 539 نفر بود. نرخ روزانه، هفتگی و ماهانه پسماند بیماران به تفکیک غذای سوپی و بشقابی و زن و مرد محاسبه شد. همچنین ارزیابی چرخه حیات برای به دست آوردن بیشترین عامل در غذای بیماران که بر محیط زیست اثر دارد استفاده شد.
یافته­ ها نشان داد که نرخ تولید پسماند غذایی زنان در نرخ روزانه، هفتگی و ماهانه از مردان بیشتر است. همچنین نرخ پسماند غذایی سوپی تنها در سطح ماهانه از نرخ پسماند غذای بشقابی بیشتر بود. پس از انجام ارزیابی چرخه حیات مشخص شد که بیشترین تأثیر وعده­های غذایی بیماران به علت پروتئین حیوانی می­باشد. پروتئین حیوانی بیشترین تأثیر را در سطح پیامد­های نهایی بر «سلامت انسان» دارد. در انتها با انجام آنالیز حساسیت دریافتیم جایگزینی پروتئین گیاهی بجای پروتئین حیوانی می­تواند به کاهش پیامد­های میانی و نهایی بر محیط زیست بی انجامد.
از این پژوهش نتیجه گرفتیم که توجه به عوامل انسانی چون جنسیت، عوامل نوع غذا و عوامل استفاده از مواد اولیه و روش پخت می­تواند در کاهش تأثیرات محیط زیستی غذای بیماران تأثیر داشته باشد.