جلسه دفاع از رساله: علیرضا چكشيان خراساني

خلاصه خبر: جلسه دفاع از رساله

عنوان رساله: تهیه زیست نانوکامپوزیت های پری بیوتیک برای رشد و فعالیت پروبیوتیک باسیلوس کوآگولانس
 

  • ارائه  کننده: علیرضا چکشیان خراسانی
     
  •   استاد راهنما: دکتر سید عباس شجاع الساداتی
     
  •   استاد ناظر خارجی: دکتر زهرا امام‌جمعه - دکتر کیانوش خسروی دارانی
     
  •   استاد ناظر داخلی: دکتر ابراهیم واشقانی فراهانی - دکتر زهره حمیدی اصفهانی
     
  •   استاد مشاور: -
     
  • مکان: دانشکده مهندسی، اتاق سمینار طبقه 1-
     
  •   تاریخ: 1395/08/10
     
  •  ساعت: 8
     


 چکیده

افزایش زنده­ مانی پروبیوتیک­ها در شرایط تولید، نگه­داری و محیط گوارش از چالش­های صنعت پروبیوتیک است. یکی از مهم­ترین روش­ها برای رفع این چالش، ریزپوشانی­ آنها برای جلوگیری از آسیب­های محیطی است. هدف پژوهش حاضر، معرفی رویکردی جدید در توسعه مواد قابل استفاده برای ریزپوشانی پروبیوتیک­هاست، به طوری­که علاوه بر حفظ پروبیوتیک­ها در شرایط تولید و محیط گوارش، رشد آنها را پس از رسیدن به روده بزرگ افزایش دهد. در این پژوهش سعی شد تا با استفاده از نانوالیاف طبیعی، زیست­ نانوکامپوزیت­های محافظ ساخته شوند تا علاوه بر مقاومت در برابر محیط­های مختلف گوارشی، رشد پروبیوتیک باسیلوس کوآگولانس را افزایش دهند. زیست­ نانوکامپوزیت­های مختلفی با تاکید برحضور پکتین به ­عنوان پری­بیوتیک اصلی تهیه شدند. ترکیب­ درصد زیست ­نانوکامپوزیت­ها با روش طراحی آزمایش (طرح ترکیب) برمبنای اجزای سازنده تعیین شد. زیست ­نانوکامپوزیت­ها با استفاده از روش­های FTIR، XRD، SEM، AFMو ریزبینی نوری مورد واکاوی قرار گرفتند. این پژوهش، طی چهار مرحله انجام شد. در مرحله اول، زیست­ نانوکامپوزیت پری­بیوتیک نانوسلولزباکتریایی-پکتین (%70- %30) زنده­ مانی پروبیوتیک ریزپوشانی ­شده را نسبت به پروبیوتیک ریزپوشانی ­نشده طی فرآیند خشک ­کردن و گوارش شبیه­ سازی ­شده معده­ای-روده­ای افزایش داد. در مرحله دوم، از نشاسته و کربوکسی­ متیل­ سلولز برای پوشش­دهی این زیست ­نانوکامپوزیت استفاده شد. نتایج نشان دادند که ترکیب %25پوشش نشاسته با %75زیست ­نانوکامپوزیت نانوسلولزباکتریایی-پکتین و %50پوشش کربوکسی­ متیل­ سلولز با %50زیست­ نانوکامپوزیت نانوسلولزباکتریایی-پکتین، با کاهش میزان نانواسلولزباکتریایی، خواص زیست­ نانوکامپوزیت به­ دست ­آمده در مرحله اول را حفظ کردند. در مرحله سوم، برای کاهش میزان نانوالیاف استفاده­ شده، زیست ­نانوکامپوزیت­های پکتینی (حاوی حداقل %50پکتین) بهبود یافته با نانوالیاف سلولزباکتریایی، کیتین و لیگنوسلولز تهیه و ارزیابی شدند. براساس نتایج، زیست­ نانوکامپوزیت پکتین-نانولیگنوسلولز بیشترین امتیاز پری ­بیوتیکی (0/31) و پکتین-نانوکیتین بیشترین زنده ­مانی را در محیط شبیه ­سازی­شده معده (%97/7) و روده کوچک (%95/8) نشان دادند. برای بهبود امتیاز پری ­بیوتیکی و فعالیت حفاظتی به­طور همزمان، ترکیب هر سه نانوالیاف درکنار پکتین بررسی شد. نتایج نشان دادند که زیست­ نانوکامپوزیت بهینه، شامل %50پکتین، %22نانوکیتین و %28نانولیگنوسلولز بود که امتیاز پری ­بیوتیکی برابر با 0/3و زنده­ مانی برابر %71/5را طی گوارش شبیه ­سازی­ شده معده­ای-روده­ای نشان داد. زیست ­نانوکامپوزیت بهینه برخلاف تورم سریع، تخریبی کند در محیط گوارش داشت که عملکرد حفاظتی آن را توجیه کرد. در مرحله چهارم، ارزیابی این محصول به­ عنوان افزودنی سین­ بیوتیک به آب­میوه هلو انجام شد. نتایج حاصل پس از 5 هفته نگه­داری این محصول در آب­میوه با 3/6pHنشان دادند که تغییر دمای نگه­داری از 4 به 25 درجه سلسیوس تاثیر چندانی بر میزان زنده­ مانی حاصل (%68) نداشت. ازجانب دیگر، نگه­ داری زیست­ نانوکامپوزیت در محیط آب­میوه سبب کاهش عملکرد آن در حفظ زنده­ مانی پروبیوتیک­ها طی گوارش شد، به طوری که زنده ­مانی آنها پس از گوارش (%58) درمقایسه با زنده­ مانی پروبیوتیک­های نگه ­داری­ نشده در آب­میوه (%71/5)، حدود %14 کاهش یافت. درمجموع، زیست نانوکامپوزیت­های تولیدشده در این پژوهش می­توانند به­ عنوان پری­بیوتیک­های محافظ، در صنایع غذاهای پروبیوتیک برای حفظ و افزایش فعالیت پروبیوتیک­ها قابل استفاده باشند.

 کلمات کلیدی

پکتین، نانوسلولزباکتریایی، نانوکیتین، نانولیگنوسلولز، زیست­ نانوکامپوزیت، پروبیوتیک، پری­بیوتیک، سین ­بیوتیک، آب­میوه، باسیلوس کوآگولانس.

 

 


9 آبان 1395 / تعداد نمایش : 3079